بار فقیها! به تو نوبت رسید – ج/مزدک

بار فقیها! به تو نوبت رسید

داد، که بیداد به غایت رسید                   ظلم فقیهان به نهایت رسید

فصل شقی مرد و به اعجاز شیخ          فصل ستم فصل شقاوت رسید

خلق، وطن، عاطفه محکوم شد            قتل و شکنجه به حکومت رسید

غارت آزادی اگر حکم بود                      نوبت آزادی غارت رسید

مفتخوران را همه ناموس خلق               کارگران را همه ذلت رسید

شیخ شکمباره به جاه و مقام                 زارع بی نان به فلاکت رسید

دولت اگر سهمیۀ دیو شد                    گشنگی و مرگ به ملت رسید

هر که وطن داد ولایت گرفت       هر که وطن خواست به خفت رسید

نسل جوان وای، که با دست دیو           در ره دیوان به شهادت رسید

ریش، عبا، پستی و نعلین و جهل     هر که بخود داشت به مکنت رسید

ملت آزاده ز هستی گذشت               کرکس خونخوار به قدرت رسید

فقر، ستم، بند، گلوله، قصاص             لطف فقیه است به امت رسید

زوزه سگ، گوش فلک کرد کر                تا شتر مرگ به آیت رسید

نوبت اعدام ددان است، هان               خلق به بیداری و وحدت رسید

دور نباشد که بگویند خلق                    بار فقیها! به تو نوبت رسید

ج/مزدک