معرفی دو تابلو نقاشی اثر گوستاو کوربه و تابلوهای دیگر

معرفی دو تابلو نقاشی اثر گوستاو کوربه و تابلوهای دیگر

تابلوی سنگ شکنان اثر گوستاو کوربه
یکی از مهم ترین نقاشی های تاریخ هنر همین تابلوی سنگ شکنان گوستاو کوربه است که باعث ایجاد جریانی در هنر شد؛ و آن استیلای سبک رئالیسم به واسطه این تابلو است. هنر تا قبل از این تابلو بیشتر ماهیت احساسی هنرمند را در برخورد با سوژه ایفا می کرد. هنرمند، علاقمند به القائات خود از سوژه بود و موضوع را به شکلی که می پسندید تغییر می داد و دگرگون می کرد، جهانی کاملا دست ساخته ی خود هنرمند. اما کوربه در این تابلو کاملاً به زندگی عادی مردم اطراف خود بدون اغراق و برداشت شخصی پرداخته است. نوشته ی کوربه مبنی بر این که او هرگز به موضوعات خیالی نخواهد پرداخت، همانند جمله ی معروف او که «من هرگز فرشته نمی کشم چون فرشته ای ندیده ام»، رویکرد جدیدی را در عالم نقاشی باعث شد و آن رسالت یک نقاش بیش از توجه به مناظر و پرتره های سفارشی و پرداختن به موضوعات اساطیری و مذهبی رنسانس است.
قهرمانان این تابلو، ابر انسان های اساطیری یونان و روم نیستند و همچنین شخصیت های مسیح و قدیسان؛ بلکه مردم عوامی هستند که مشغول کار عادی روزانه خود هستند. این شخصیت ها در مرکز تابلو هستند؛ که می توانند رابطه پدر و فرزندی هم داشته باشند. وضعیت آن ها همانند سبک کلاسیک کاملاً واقعی طبق اصول مناظر و مرایا و مسائل سه بعدی حاکم بر نقاشی غالب غربی است اما چیزی که در این جا جلب توجه می کند حالت نشان دادن شخصیت ها از پشت سر است. به راستی این امر به چه معناست؟ آیا کوربه می خواسته نشان دهد مردمان عادی به حدی در عالم هنر نادیده گرفته شده اند که حتی فاقد هویت و صورت باید نشان داده شوند؟ به راستی که تمهید کوربه در جلب کردن هنرمندان به توجه در وضعیت و حالات مردمان عادی جامعه خود باعث شد که جامعه و هنرمند متعهد نسبت به آن تبدیل به یک رکن اساسی در تاریخ هنر گردد.