جنگ و انقلاب

ترجمه انگليسی، چاپ – « بين دو انقلاب » متن اين سخنرانی از مجموعه مقاله های لنين با نام مسکو ١٩٧۶ – به فارسی برگردانيده شده است. « پروگرس »برگردان : وارتان ميکائيليان چاپ اول : بهار ١٣۶٠

اشاره

لنين اين سخنرانی را در تالار اجتماعات مدرسه افسران نيروی دريايی پتروگراد ايراد کرد. بيش از ٢٠٠٠ نفر حضور يافته بودند. آنتونوف، کميسر سابق کارخانه فولاد اوبوخوف درحضار جلسه بسيار متنوع بودند. گرچه بليط های اندکی در شهر و تا »: خاطراتش نوشته است آنجا که به ياد می آورم، تنها ميان اعضای حزب توزيع شده بود، اما تعداد کسانی که میخواستند حضور يابند، از گنجايش تالار بيشتر بود، گروه بسياری از روشنفکران، دانشجويان،سربازان و افسران آمده بودند. چون جای نشستن نبود، همه سراپا ايستادند و مثل ساردين به يکديگر فشرده شدند. سکوی سخنرانی در انتهای تالار، روبروی در ورودی قرار داشت.کروپسکايا (همسر لنين) و م.ای. اوليانووا (خواهر لنين) نزديک سکو ايستاده بودند و پادوايسکی روی پلکان سکو ايستاده بود. سخنرانی بيش از دو ساعت طول کشيد. حضار ورود لنين را با ابراز احساسات گرم و پرشوری پذيرا شدند و با دقت خارق العادهای به سخنرانی متن سخنرانی تا مدتها در دسترس نبود تا چند سالی بعد که شخص ناشناسی .« گوش فرا دادند رونوشتی از سخنرانی را در انستيتو لنين به اوليانووا تقديم کرد. اين متن در ٢٣ آوريل ١٩٢٩ جلد ٢۴ از صفحه ٣٩٨ تا « مجموعه آثار لنين » در شماره ٩٣ پراودا به چاپ رسيد و بعدها در٤٢١ جای گرفت.

ويژگی طبقاتی جنگ

ارنستو چه گوارا

یادداشت هایی برای مطالعهء ایدئولوژی انقلاب کوبا

ارنستو چه گوارا

ترجمه تراب حق شناس

 

[یادداشت: اخیراً گزارشى خواندم از یادبود رفیق مهدى خسروشاهى در فرانکفورت آلمان. رفقایش در باغچهء یکى از دوستان، درختى به یادگار او نشانده اند. چه ابتکار شایسته اى! پیش از این در تورنتو کانادا نیز به ابتکار کانون خاوران و در مقیاسى بزرگتر و رسمى، درختى نشانده بودند در افشاى ستم هاى رژیم جمهورى اسلامى ایران که الهام بخش تهیهء فیلمى زیبا اثر مسعود رئوف شد به نام «درختى که به یاد مى آورد».

من مقالهء زیر را در ۱۳۴۷ یا ۴۸ زمانى که در سازمان مجاهدین فعالیت داشتم ترجمه کرده بودم. در آن زمان، در یک کلاس آموزشى که مسؤولیتش با مجاهد شهید سعید محسن بود برخى از مقالات لنین، از جمله «چپروى»، را مى خواندیم.از بین رفقا که در کلاس حضور داشتند یکى هم زنده یاد مهدى خسرو شاهى بود که چهرهء شاد و صمیمى اش از یادم نمى رود. هرکسى به فراخور خویش براى بحث هاى کلاس کارى مى کرد. مهدى وقتى ترجمهء این مقاله را دید مرا تشویق کرد و مایهء دلگرمى ام شد.

سال ها بعد، در ۱۹۹۷، زمانى که به مناسبت سى امین سالگرد شهادت چه گوارا همراه با دوستان گرامى ویدا حاجبى و محمد رضا معینى در کار تهیهء کتابى پیرامون آن شخصیت انقلابى اسطوره اى بودیم و ترجمهء نخست این مقاله در دست نبود، آن را از نو و به یاد مهدى ترجمه کردم. آن کتاب متأسفانه انتشار نیافت و حالا مقالهء مزبور که هنوز هم سنجیدنى و آموختنى ست، با سپاس از آن دوستان و به ویژه با احترام به خانوادهء مهدى: منیره برادران خسروشاهى و ذکاء منتشر مى شود. ت. ح. نوامبر ۲۰۱۱]

اثاری از مارکس و انگلس

پيشگفتار به چاپ آمريکايی «وضع طبقه کارگر در انگلستان»

فريدريش انگلس – لندن، ٢٦ ژانويه ١٨٨٧

جنبش کارگری در آمريکا

ده ماه از زمانی که من به تقاضای مترجم، «مؤخره‌ای» بر اين کتاب نوشته ام ميگذرد. در طی اين ده ماه در آمريکا انقلابی بوقوع پيوسته که در هر کشور ديگر حداقل به ده سال زمان احتياج داشت. در فوريه ١٨٨٥، افکار عمومی آمريکا متفق‌القول در اين نکته هم‌نظر بودند که: آمريکا بطور کلی فاقد طبقه کارگر – به مفهوم اروپايی آن – است و نتيجتا مبارزه طبقاتی بين کارگران و سرمايه‌داران، آنطور که کشورهای اروپايی را دو شقّه ميکند، در جمهوری آمريکا امری ناممکن است و بر همين اساس، سوسياليسم نهالی وارداتی است که نميتواند در زمين آمريکا ريشه بدواند. اما درست در همان زمان مبارزه طبقاتی آينده با اعتصابات کارگران معادن زغال پنسيلوانيا و بسياری از رشته‌های ديگر و علی‌الخصوص در تدارک جنبش هشت ساعت کار – در سراسر کشور – که برای ماه مه در نظر گرفته شده بود، و در ماه مه هم واقعا نتيجه داد، سايه‌های عظيم خود را افکند. اين که من همان زمان اين علائم را بدرستی تشخيص داده بودم و اين که يک جنبش طبقه کارگر را در مقياس ملی پيش‌بينی ميکردم، خود را در «مؤخره» من نشان ميدهد. اما آنچه که هيچکس نميتوانست پيش‌بينی کند اين بود که جنبش در چنين زمان کوتاهی با چنين قدرت غير قابل مقاومتی به راه خواهد افتاد، بسرعت آتش در جنگل خود را گسترش داده و جامعه آمريکا را تا بنيادهايش به لرزه در خواهد آورد.

معرفی کتاب جدید زندان – مالا، خاطرات زندگی و زندان محمد خوش ذوق

مالا، خاطرات زندگی و زندان محمد خوش ذوق است. محمد، در یک خانواده صیادی بزرگ شد. پدرش از صیادان بنام انزلی بود و خود وی نیز در سال های جوانی مدتی را به صیادی در دریای خزر پرداخت. محمد بعد از صیادی، در اداره بندر و کشتیرانی انزلی به تعمیر جرثقیل مشغول شد. در مسیر پر تلاطم زندگی اش، چه آنزمان که برای امرار معاش به دریا می رفت و چه زمانی که کارگر تعمیرکار جرثقیل بود، عمق ستمی را که بر کارگران و زحمت کشان می رفت، با تمام وجود لمس کرد. درک ستم و آگاهی به آن، محمد را در مسیر مبارزه طبقاتی برای رهائی کارگران از بردگی و استثمار قرار داد. با پیروزی قیام ضدسلطتنی مردم ایران، محمد خیلی سریع عنصری سازمانگر و تاثیرگذار در اعتصابات کارگران بندر و چهره محبوب و مردمی در انزلی شد. وی، در سال ۵٨ از سوی سازمان چریک های فدائی خلق ایران، کاندید دور اول مجلس شد.

از جسارت تا حقارت

اسد سیف

چاپ اینترنتی آثار نویسندگان ساکن ایران هر روز گسترده‌تر می شود. بسیاری از نویسندگان اعلام می دارند که در پی عدم مجوز انتشار، تصمیم گرفته‌اند تا بدین‌وسیله اثر خویش در اینترنت انتشار دهند. این اقدام ستودنی و جسورانه هم به نفع نویسنده است در رهایی از سانسور و هم به نفع خواننده است در دست‌یابی به اثر.

شهرزاد نیوز: پیش از انقلاب، در سال 1356، چندماهی پس از برگزاری «شب‌های کانون نویسندگان ایران» در «انجمن گوته» تهران، زمانی که هنوز «کتاب‌های جلد سفید» به بساط کتابفروشی‌های کنار خیابان راه نیافته بود، باقر مومنی جسارت به کار گرفت، کتاب «درد اهل قلم» را در اعتراض به سانسور، بدون مجوز نشر، انتشار داد. او اعلام کرد؛ نویسنده «دلیلی نمی بیند خلاف قانون اساسی که سه اصل آن در ماده نوزده اعلامیه جهانی حقوق بشر و اصل بیستم متمم قانون اساسی در ایران و هم‌چنین ماده 21 قانون حمایتِ حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان آمده است، کتاب را برای انتشار به اداره نگارش (ممیزی) بسپارد.»

«درد اهل قلم» در همان هفته نخست نایاب شد. پس از چند هفته «انتشارات توکا» تصمیم گرفت آن را به همان شکل، یعنی باز بدون مجوز نشر، دگربار چاپ کند.

باقر مومنی چنین سنتی را در سال 1350 نیز تجربه کرده بود. در این سال زنده‌یاد محمدی، مدیر انتشارات شبگیر، کتاب «مکتوبات آخوندزاده» را با ویرایش باقر مومنی که از سوی اداره ممیزی «غیرقابل انتشار» اعلام شده بود، به شکل غیرقانونی و «جلدسفید» منتشر کرد.

رفتار باقر مومنی در انتشار «درد اهل قلم» نمونه‌ای شد که پس از آن اندک‌اندک نویسندگان دیگر نیز چنین کنند. این عمل در واقع نفی دستگاه عریض و طویل سانسور شاهنشاهی بود و آغاز شکستن سد آن. چاپ «کتاب‌های جلد سفید» در این سال، صفحاتی درخشان است در چاپ و نشر و آزادی اندیشه بیان در ایران.

پس از پیروزی انقلاب، با حاکمیت جمهوری اسلامی بر ایران، دوران آزادی دوام نیافت. دگربار و این‌بار دستگاه سانسور و سرکوب جمهوری اسلامی خشن‌تر و بدوی‌تر از پیش حاکم شد.

ممیزان «وزارت ارشاد» در «اداره نگارش» بیش از سه دهه است که هم‌چنان مُهر «غیرقابل انتشار» بر آثاری می زنند که فکر می کنند در تقابل با «ایدئولوژی اسلام» قرار دارد. گذشته از کتاب و محتوای آن، شخص نویسنده نیز می تواند در تصمیم این اداره نقش داشته باشد. چه بسا آثاری که به صرف نویسنده آن اجازه نشر دریافت نمی دارند.

معرفی کتاب

معرفی کتاب جدید زندان

مالا، خاطرات زندگی و زندان محمد خوش ذوق است. محمد خوش ذوق، از صیادان زحمتکش و بنام بندر انزلی است. به دنبال یورش جمهوری اسلامی به سازمان های سیاسی مخالف و دستگیری فعالان سیاسی در سال شصت، زندگی محمد دست خوش تلاطم می شود و به ناچار زادگاهش بندر انزلی را ترک می کند و در تهران به زندگی مخفی روی می آورد. وی، بعد از دو سال زندگی مخفی و در به دری، در مرداد۶٢ توسط پاسدارانی که از انزلی به تهران اعزام شده بودند، در خبابان شاپور دستگیر می شود و به شکنجه گاهش در انزلی منتقل می شود.
نویسنده کتاب مالا، با شرح زندگی و دوران زندان اش، خواننده را قدم به قدم به اعماق چالش های زندگی اش و سلول های تنگ و تاریک و نمناک زندان و اتاق های شکنجه و اعمال وحشیانه دستگاه سرکوب و مرگ جمهوری اسلامی در زندان های تهران، انزلی و رشت و چالوس و لاهیجان می برد.

ویژه‌نامه نشریه کار بهمن ماه ۱۳۸۹

به مناسبت ۱۹ بهمن چهلمین سالگرد نبرد حماسی سیاهکل

برای دریافت و دانلود این ویژه نامه  می توانید به سایت سازمان فدائیان(اقلیت)مراجعه کنید
فهرست
– بیانیه سازمان فدائیان (اقلیت) به مناسبت ۱۹ بهمن سالروز نبرد حماسی سیاهکل
٤٠ سال مبارزه در راه آزادی و سوسیالیسم
– سیاهکل و جنبش کارگری – کمونیستی
سیاهکل، جنبش مسلحانه و جنبش کارگری – کمونیستی
کارگران و جنبش مسلحانه
ترکیب نیروها و جایگاه کارگران در سازمان
کار شماره ۵۹۰ – سال سی‌و دوم نیمه اول بهمن
-در یادبود چهلمین سالگرد حماسه‌ی سیاهکل
زنان سیاهکل
کار شماره ۵۹۱ – سال سی‌و دوم نیمه دوم بهمن
– تاثیر حماسه سیاهکل بر جنبش دانشجویی ایران
کار شماره ۵۹۰ – سال سی‌و دوم نیمه اول بهمن
– حماسه سیاهکل، مبارزه مسلحانه و تاثیر آن بر ادبیات و هنر زمان
کار شماره ۵۹۰ – سال سی‌و دوم نیمه اول بهمن
بیانیه سازمان فدائیان (اقلیت) به مناسبت ۱۹بهمن سالروز نبرد حماسی سیاهکل
٤٠ سال مبارزه در راه آزادی و سوسیالیسم

پروانه‌های ماندگار

اسد سیف

نگاهی به رمان «در زمانه پروانه‌ها»، زندگی خواهران میرابال

نویسنده با بهره‌ گرفتن از شخصیت‌های تاریخی نه استوره می سازد و نه غرق فانتزی می شود. می کوشد راوی‌ی زندگی دخترانی باشد که در راه مبارزات آزادی‌خواهانه، هم‌چون دیگر مبارزان، در هراس و تردید و فشار امر مبارزه را پیش می برند. آنگاه که به زندان گرفتار می آیند، شکنجه تحمل می کنند، آرزوها را به مقاومت پیوند می زنند و زندان و آزار تاب می آورند.

دیکتاتورها جنایتکارند، سالیانی چند حکومت بر خون بنا می کنند، هراس می آفرینند، زبان‌ها از گفتن باز می دارند، رسانه‌ها ممنوع و یا سانسور می کنند، آزادی را نابود می کنند و آزادگان در بند. در کارنامه هیچ دیکتاتوری جز خون نمی توان چیزی یافت. دیکتاتورها عمر جاودانی ندارند، حکومت‌هایشان در خون زاده می شوند و در خون نیز با قدرت و زندگی وداع می گویند.آمریکای لاتین سال‌ها به زیر چکمه‌های حکومت‌های دیکتاتور جنایت تجربه می کرد. جمهوری دومینیکن نیز از این قاعده مستثنا نبود. تروخیو دیکتاتوری بود که ٣١سال در این سرزمین جنایت آفرید. هزاران آزادی‌خواه به جوخه‌های مرگ سپرد تا امکان ادامه حکومت خود را ممکن گرداند. روزی که ترور شد، کشور غرق شادی و سرور بود.

تروخیو ژنرالی بی‌رحم، خونخوار و عیاش بود که خود با کودتا به حکومت رسید و با اتکا بر قدرت نظامی سه دهه، از سال ١٩٣٠تا ١٩٦١، حکومت کرد.از حکومت سیاه تروخیو در ادبیات زیاد نوشته‌اند. مشهورترین آن‌ها «پاییز پدرسالار» اثر گابریل گارسیا مارکز و «سور بز» اثر ماریو وارگاس یوسا است که هر دو به فارسی ترجمه شده‌اند. «در زمانه پروانه‌ها» نیز رمانی‌ست در این عرصه از خولیا آلوارز، شاعر و نویسنده اهل دومینیکن، که با توجه به حکومت این سال‌ها، به مبارزه سه خواهر میرابال توجه دارد. آلوارز خود از جمله مبارزانی بود که به همراه خانواده به آمریکا مهاجرت می کند و زنده می ماند. خواهران میرابال؛ مینروا، پاتریا و ماریا، نماد مبارزه و مقاومت در جهان هستند. آنها در خانواده‌ای فقیر رشد کردند، بی آن‌که خود بخواهند، در مسیر زندگی به سیاست کشیده شدند، خشم دیکتاتور برانگیختند، آن اندازه که اعلام داشت؛ کلیسا و خواهران میرابال دو مشکل اساسی حکومت هستند.

پرستو در باد، روايتی از مبارزه، عشق و بازنگری بينش چريکی

عباس منصوران

پرستو در باد(۱)، به قلم محمد قراگوزلو، زبان حالِ آرمانگرايانی است که راوي، خود از شمارآنان است. اين روايت، هم خاطره است و نيز گوشه ای از تاريخ يک نسل در قالب رمان، رمانی رئاليستي، سرشار از شور، آرمان، عشقی در محاق، آرزو، اندوه و بيم و اميد که تراژدی تاريخی را چکامه می سازد. جدال انسان برای چيرگی با آن چه در درازی تاريخ به گوشش «سرنوشتی» ابدی خوانده اند. ستيز گروهی از انسان ها، برای زيستی بِهين، به اميدِ فراروييِ فردايی در خورِ انسان نوعی. گفتمان و کنش و واکنش انسان هايی خوش پندار برای حل پرسش های تاريخی و ديرينه پاسخ ناگرفته و آرزوهای زيبا و سترگ، که جز با نيرو، دانش و فهم ديالکتيکی مادی تاريخ و دگرگون خواه، با ساختاری ايجابی و آفريننده ارزش طبقه ای برای خود، در پيروزی بر نيروی تثبيت گرای حاکم نمی تواند بر سرنوشت جاريِ رقم زده به دست مناسبات حاکم، دست يابد.

بخشی از کتاب تاریخ هنر ایران

بخشی از کتاب تاریخ هنر ایران

هنر پيش از تاريخ

مطلب زیر برای آشنایی خواننندگان می باشدو تعریف ها نیز کوتاه می باشند

هدف تاريخ هنر عبارت است از شناخت و ارزيابى هنر از هر زمان و مکانى که آمده باشد. هنر و تاريخ تنها در عرصهٔ فرهنگ اين‌چنين در کنار هم قرار مى‌گيرند. هر اثر هنرى رويدادى است پايدار؛ اين اثر متعلق به هر دوره‌اى که باشد، تا مدت‌هاى مديد پس از روزگار خويش باقى مى‌ماند و به حياتش ادامه مى‌دهد. اثر هنرى همزمان يک شى‌ء و يک رويداد تاريخى به شمار مى‌آيد.

قدمت تمدن و فرهنگ در خطّهٔ فلات ايران به چند هزار سال قبل از ورود آريائى‌ها باز مى‌گردد. اقوام آريايي، احتمالاً از اوايل هزارهٔ اول ق.م در فلات ايران ساکن شده و نام خود را بر آن نهادند. واژه ايران مشتق از صورت قديمى آريانا، يعنى سرزمين آريايى‌هاست. بنابراين تاريخ هنر ايران، آثار متنوعى را از دوران‌هاى ماقبل تاريخ تا سده‌هاى اخير در محدودهٔ اين سرزمين وسيع در بر مى‌گيرد. هنر ايرانى داراى ويژگى‌هاى ماندگارى است که آن‌را از ساير هنرهاى جهان متمايز و مشخص مى‌سازد.

بررسى و تشخيص عميق‌ترين ريشه‌هاى هنر ايرانى براساس يافته‌هاى باستان‌شناسان به‌طور کامل امکان‌پذير نيست.

ساکنين فلات ايران از عصر پالئوليتيک (پارينه‌سنگي) تا عصر نئوليتيک (نوسنگي) در کوهستان‌هاى محيط بر اين فلات زندگى مى‌کردند و آثارى از فرهنگ بروى خود به جا گذاشتند. بعدها که دره‌ها شروع به خشک شدن نمودند، آنها به غارها مهاجرت کردند. طى حفرياتى که در ناحيهٔ کرمانشاه انجام شد و کاوش‌هاى غار بيستون، ابزارهايى همراه بقاياى استخوان‌هاى انسان در لايه‌‌هاى غار کشف شد. در خلال دوران غارنشيني، انسان بيستون در ساخت ابزار و آلات دقيق‌تر شد. اين وسايل با آن‌چه در سوريه و شمال عراق ساخته مى‌شد قابل مقايسه است.

معرفی کتاب

وجدان بیدار

اسد سیف -نگاهی به کتاب «وجدان بیدار» اثر اشتفان تسوایک

قرن شانزدهم در اروپا اوج جدال‌های خشن عقیدتی بود. لوتر دست‌آورد همین جنبش است، آراسموس بزرگترین اومانیست همه‌ی قرن‌ها در همین سال‌ها توجه جامعه را به انسان‌ها و حقوق طبیعی آنان جلب کرد، رابله و جان ناکس نیز در همین عصر زیسته‌اند. بر اندیشه‌های چنین افرادی بود که «آزادی» راه خویش به سوی آینده‌ای بهتر گشود و توانست در کلام لاک و هیوم و ولتر بشکفد. اشتفاین تسوایک نویسنده اتریشی با نگاه به این عصر، کتاب «کاستیلو علیه کالوین- وجدانی علیه خشونت» را نوشت، کتابی که با نام «وجدان بیدار- تسامح یا تعصب» به فارسی برگردانده شده است. این اثر یک منوگرافی تاریخی‌ست که نویسنده با استناد به رویدادها آن را تنظیم و در سال ۱۹۳۶منتشر کرد. این سالی بود که ناسیونال- سوسیالیزم در اروپا یکه‌تازی می کرد و هیتلر قصد تسخیر جهان در سر داشت. «وجدانی علیه خشونت» نام دوم کتاب است. اگر در عنوان نخست، کاستیلو در برابر کالوین قرار می گیرد، در عنوان دوم وجدان بیدار بشر است که باید علیه خشونتِ نازیسم آرام نگیرد. تسوایک در سیمای کالوین هیتلر را کشف کرده بود. نکته‌سنجی‌های او در این اثر با استقبال روشنفکران روبرو شد. توماس مان به ستایش از آن برخاست و آن را ستود. تحت تأثیر همین اثر بود که امروز از کالوین در تاریخ مسیحیت، به عنوان عنصری ضدبشر نام می برند و کاستیلو به عنوان نماد «انساندوستی» (هومانیست) جاوید می ماند.

معرفی کتاب

زندگی در میان آشغال‌

(نگاهی به رمان «هومر و لانگلی» اثر دکتروف),

موضوع آخرین رمان ادگار لارنس دکتروف، «هومر و لانگلی»، برای بسیاری از خوانندگان آشناست. دو برادر تحصیلکرده‌ای که از جمع می‌گریختند و به جای کار ترجیح می‌دادند از خیابان‌ها آت و آشغال جمع کنند. از زندگی این دو برادر تا کنون ده‌ها پاورقی نوشته شده، فیلم‌ها ساخته‌، و گزارش‌ها روایت کرده‌اند. . موضوع آخرین رمان ادگار لارنس دکتروف، «هومر و لانگلی»، برای بسیاری از خوانندگان آشناست. دو برادر تحصیلکرده‌ای که از جمع می‌گریختند و به جای کار ترجیح می‌دادند از خیابان‌ها آت و آشغال جمع کنند. از زندگی این دو برادر تا کنون ده‌ها پاورقی نوشته شده، فیلم‌ها ساخته‌، و گزارش‌ها روایت کرده‌اند. این‌که چرا دکتروف در هشتادمین سال زندگی‌اش سراغ آن رفته، خود اما برای تحریک حس کنجکاوی خواننده کافی‌ست. کتاب اگرچه چند ماه پیش در آمریکا منتشر شد ولی سرانجام ترجمه‌ی آن به بیشتر زبان‌های اروپایی انتشار یافت. دکتروف در این اثر، هم‌چون بیشتر آثار خویش، به تاریخ نزدیک شده. موضوع داستان تاریخ هستی انسان است در جامعه‌ای غیرانسانی. نویسنده زندگی این دو برادر را بهانه‌ کرده تا به زندگی انسان‌ها در قرن گذشته بپردازد. خود او آن را «یک رمان سیاه واقعی» می نامد. با دستکاری در تاریخ، در روایت خویش از آن، ترجیح داده داستان را از زبان هومر بازنویسد. هومر در سال‌های پایانی زندگی‌اش کور بود. دکتروف زمان کوری او را چند سالی پیش‌تر می کشد تا بتواند امکان بیشتری در اختیار راوی در نقلِ داستان بگذارد؛ «من هومر هستم، برادر کور». این نخستین جمله رمان است. لانگلی، برادر دیگر، قهرمان جنگ است. در بازگشت به وطن، نفرت از این دارد که انسان نامیده شود.

شکار جادوگران

شکار جادوگران

اسد سیف

حادثه شهر «سالم» واقعیتی تاریخی‌ست که در سال ۱۶۹۲اتفاق افتاده. سالم امروز «دنور» نام دارد و نزدیک بوستون در آمریکا قرار دارد. بر اساس اسناد موجود، در این حادثه ۱۵۰تا ۳۰۰نفر بازداشت شدند، سی نفر از آنان به مرگ محکوم گشتند، ۱۹نفر به دار آویخته شدند، یک نفر زیر شکنجه کشته شد، چهار نفر در زندان مردند. ماجرا از شبی آغاز شد که عده‌ای از دختران شهر «سالم» در شبی مهتابی در جنگل دور هم جمع می شوند، آتش برپا می کنند و دور آن می رقصند. یکی از این دختران به نام «آبیگالی» در نمایشی جادویی می کوشد همسر کشاورز معتبری را در خیال بکشد. کشیش که دختر او نیز در آن جمع است، بر حسبِ اتفاق شاهد مراسم است. صبح فردا خبر در شهر می پیچد. حادثه آنگاه بزرگ جلوه داده می‌شود که تنی چند از دختران بیمار می‌شوند. مردم فکر می کنند، جن به درون آن‌ها راه یافته. هر کس می کوشد به شکلی خود را از حادثه برهاند، پس شیطان را در وجودِ آن دیگر کشف می کند. در تلاطم حاصل، کشیشِ دُگمی به نام «هاله» برای بررسی موضوع، از سوی مقامات بالاتر به محل اعزام می شود. او با تکیه بر کتاب‌های مقدس کار خویش آغاز می کند. ده‌ها نفر بازداشت و به بازجویی فراخوانده می شوند. هر کس برای نجات خویش دیگران را مقصر می نامد. شایعات، دروغ و اتهام در کنار شکنجه و آزار به کار گرفته می شوند تا رهایی حاصل گردد. شهر را هراس در بر می گیرد. مردم به وحشتی بزرگ گرفتار می آیند. رقصِ دختران در واقع از سوی کشیش گام نخست در ارتکاب گناه قلمداد می‌شود. این رفتار با اخلاق کلیسا ناهم‌خوان است. به حتم شیطان در جلد دخترکان خلیده، زیرا کاری شیطانی کرده‌اند. در تسلط افکار خرافی‌ست که بازداشت‌شدگان خود نیز به رخنه شیطان در وجود خویش شک می کنند و اینجاست که به دروغ توسل می جویند. از دروغ دروغ زاده می شود تا اربابان کلیسا به جعلیات خود افتخار کنند و ذهن توده مردم بیش از پیش صاحب گردند.

نينا – رمانی از ثابت رحمان

رمانی از ثابت رحمان که در سال ۱۹۴۹ نگارش یافت. 

این رمان در رابطه با مبارزات انقلابی کارگران و زحمتکشان باکو در سالهای ۱۹۰۱-۱۹۰۴ است.

نام این رمان، از چاپخانه‌ای به همین نام گرفته شده که چاپخانه‌ای مخفی بود و بعدها به موزه تبدیل شد.

در طول رمان، تا اواسط آن، از این چاپخانه (به دلیل مخفی بودن آن) طوری صحبت می‌شود که خواننده تصور می‌کند نینا نام یک زن مبارز است.

لينک دانلود از فورشر

رنج تحمل‌ناپذیر سوفیا

رنج تحمل‌ناپذیر سوفیا

(در سال مرگ لئو تولستوی)

سایه تولستوی آن‌چنان عظیم بود که همان چند اثر همسرش، سوفیا، نیز نادیده گرفته شد، امری که تا همین چند سال پیش ادامه داشت. رمان او با نام «یک سئوال از گناه» پس از یک قرن، در سال ۲۰۰۸منتشر شد. نوول «ترانه‌ی بدون واژه» که در سال ۱۹۰۰به پایان رسیده بود، امسال منتشر شد. دفتر خاطرات او هنوز هم به شکل کامل خویش انتشار نیافته است.   سوفیا آندریوا صد سال از مرگ لئو تولستوی گذشت. در ۲۰نوامبر ۱۹۱۰دفتر روزگار نویسنده‌ای بسته شد که وی را از بزرگ‌ترین نویسندگان جهان و نابغه‌ی قرن می دانند. آثار او را هنوز میلیون‌ها نفر در جهان می خوانند و لذت می برند. تولستوی در ۹سپتامبر ۱۸۲۸در خانواده‌ای اشرافی به دنیا آمد، در جوانی وارد دانشگاه شد، زبان‌های شرقی خواند، اما پس از مدتی به تحصیل حقوق روی آورد که آن را نیز رها کرد تا زندگی ۳۵۰دهقانی را سامان بخشد که ارث او بودند از پدر. در زمانی که دهقانان روسیه تزاری در رنجی مُدام، زندگی به سر می آوردند، همراه زمین خرید و فروش می شدند، و فرزندانشان امکان هیچ‌گونه تحصیل نداشتند، تولستوی با اعتقاد به آموزش همگانی، برای آنان مدرسه ساخت، به این امید که آینده‌ای بهتر داشته باشند.